Merkt gej nex?

Mät de Lievde es dat sön Saak; die Olde sägge ömmer, die kömmt drin, as de Schmaak in den Appel. Än man spört se joa ook van de Höörwottel bes in´t Spetz van den Teev. Mor dröver spräke, dat es vodommt schwoor.

So ging et Alois op jede Fall, wäges hej was all se Läwe van de stelle Kant. Sejt en halv Johr was hej nou bej Verwejen as Klejnknecht. Märges frugg än s´oves laat moß hej met de Melkkarr nor de Wej. Än dann loam en jonge Deern, die Aleid, üt et Dörp än fuhr met öm nor de Wej. Öre Melkstuhl hadde sej achter en olde Welleg legge än die Kuhe wusse gut wo sej bej gehörene. Wievöll Wäke hadde sej nou all jeder onder en Kuh gesäte än geplümmt, hadde näveneen op de Karrplank gesäte, wasse nor de Molkerej gefahre, än op de Tröggweg had Alois die Aleid kört bej de Möll affgesatt, dat sej niet so witt nor Hüss hat. Alois hat blos joa of nää gesejt, än dann wuss Aleid ok nes mehr te votelle.

So ging dat nou all Wääke. Die twee soate wer näbeneen op dän Settplank van de Melkkarr. Et Pärdje liep drapp än de Teute rammelne. Alois hat all en paar Kier diep gesöcht. Aleid keek niet rechts of lenks. Op eene Kier säj Alois: "Aleid, merkt gej nex?"

Sej keek in´t Rond: "Nä", säj se, "nex!"

Alois söcht noch en Kier än säj: "Ek frej met ou!"

Dor was et nou glöckleg gesejt. Aleid stappden an dän Oavend an de Möll niet van de Karr, än ek nähm aan, dat se dann doch noch wat gemerkt hät.

Vanne Johr hadde die Twee selvere Brölft, än van öhre sess Jonges kömmt de genne op Vader. Froagt mor es de jonge Fraulüj in´t Döörp.