Wo minne Mann ömmer met de Hand strikt

Et mag so in die Johre 1913 of 14 gewäs sin, du votellene in Kleev kwoje Kwatswiewer, dat Frau van R... ene Knöngel met öre Kutscher kad. Ek glöv dor nex van, mor so as se vertelle, mot et en staats Wiv gewäs sin, wor de sich männig eene de Fengers nor lecke kuss. Än en Baas was et ook. Öre Mann hat niet völl intebrenge.

Op eene guje Kier had sej en Färwer bestellt, dän vör de Frugjohrshüssputz es wer alles in Order maake soll. Dän koam nou, öm sich alles aantekieke, te mäte än opteschriewe, wat hej an Färv of Tapete brückene. Du sej dat nou in de önderste Etage all moj bekeuert hadde, sej Frau van R...: "So Mejster, nou kommt doch astebliev es met in de Schlopkamer, dann wies ek ou es, wo minne Mann ömmer met de Hand hen strickt."

Dän Färwer bleev vorschrekt op de Trapp stoahn: "Nä, nä, Frau van R..., dut min dat niet an! Ek sin in Ehren old gewörde än min Frau ömmer treu gewäs, än nou op den olden Dag dat?"

"Gott, Menß," riep Frau van R..., "gej sit jor knats gäck!" packene öm an de Mau van sinne Färwerkittel än trock öm in de Schlopkamer.

"Kiek doch ejges! Dor an de Mur schlöpt minne Mann. Sieht es, wat de Tapet dor avgereewe än schmerig es. Wenn minne Mann schlöpt, strickt hej ömmer dor met de Hand dröverhen."

"Joa, dor hej well recht," sej de Mejster, "dor mot wat gedoahn wörde."