De Moalerstudente üt Düsseldörp wase met öhre Professor nor hier gekomme, öm "die Schönheiten des Landlebens" te moale. Sej whonene op de Schanz, in Düffelward, in Rindern of Wardhüse bej klejne än groote Bure. Dat was du dän tid nor de Krieg, du wase de Stadtse blej, as sej es en Botteram met Späck krege, än op "Komfort" wier gän groote Wert gelejt.

Dän Professor wohnene - as ek et rechteg in de Kopp häm - bej en kejn Bürke in Düffelward. Hej was ok ömmer met alles tefreje, mor hej hat wat täge Fliege, än die geft et satt, wo Veh op Stall steht. Ömmer was dän Professor met sinne Ärms ant wäje, schlug sich äns op de Kopp än dann in´t Gesecht. Mor as hej wahrhaftig es en Flieg dotgehaue hat, koame d´r düsend op´t Begräfnes.

Mor et meste ärgene sej dän Professor op et Hüüske achter in de Kustall. Dor kos man niet met Röss sette.

Op eene Kier koam dän Professor, dän nät wer met de Box in de Hand geflöcht was, met den Buur dordröver te spräke. Än dän wuss Roat. "Wie laat goj dan mest op et Hüüske?" frug hej dän Professor. "Nou", säj dän, "lecht so tösse 10 än 11 Ühr, wenn ek minne ärste Gang nor de Studenete achter min häm."

"Dat es verkehrt!" säj den Buur, "goat doch öm 12 Ühr, öm dän tid sin se all bej Mutt in de Köök."